ควันหลงเล่าเรื่องงานแต่งงานก้อง

เขียนโดย ปราง

“กริ๊งๆๆๆ เพื่อนๆ ทุกคน โปรดทราบ เราจะแต่งงานแล้ว มางานแต่งงานเราด้วยนะ อย่าลืม
แล้วจะโทรหาเพื่อนๆ นะ”

ก้องกลัวว่าจะไม่มีใครมา เลยบอกว่า 8.00 น. ยกขันหมาก ให้พวกเรามาเร็วๆ (ทุกคนรีบๆ กลัวมาไม่ทัน)

6.00 น. กุ๊กโทรมาบอกว่า :

“ปรางเราคงไปไม่ได้แล้วละ ไข้ขึ้น ฝากบอกก้องว่า ยินดีด้วยจ้า″

ดาว เรา อ้อ กานต์ ไปตอนเลี้ยงพระเช้าพอดี ตามด้วยตะวัน(อ้วนขึ้นนิดหน่อย) แขก(ธราธร กลายเป็นสิงห์อมควันไปแล้ว) หนึ่ง(ศักร์ระพี ผอมและคล้ำกว่าตอนเรียน)
อากาศตอนเช้าในงานดีมาก มีสายลมพัดมาเอื่อยๆ ก่อนยกขันหมาก ฝ่ายเจ้าภาพให้บรรดาฝ่ายเจ้าบ่าวกินข้าวต้มรวมมิตรก่อน พวกเราเลยลุยยกที่ 1

ฤกษ์ดีได้ยกขันหมากตอน 9.09 น. ตะวัน แขก หนึ่ง กานต์ ไปยกต้นอ้อยกับต้นกล้วย ส่วน เรา ดาว อ้อ ยกถาดขนมกันจ้า
ส่วนพวกที่มาทันยกขันหมากพอดีมีพี่อ๊อด+ฝน+น้องฟ้า(ลูกสาว)) เอฟ+โอ๋ อร พี่อ๊อดรู้หน้าที่มาก มาถึงไปช่วยยกต้นกล้วยเลย

มาสายๆ คือ อรชุมา บ้านอยู่ใกล้ๆ ห่วงทำความสะอาดบ้านเลยมาช้าไปหน่อยพวกหลงทาง คือ เส ธง จู ทู ต้อย เนิ่น ยุทธ มู เป็นทัพหน้าไปงานสิทธิ์ก่อนแล้วค่อยมางานก้อง ตอนไป ถึงที่หมายเร็ว ไม่หลงทาง ตอนกลับคงชอบทางลัดหรือดูป้ายไม่ทัน เลยขับรถหลง กทม. แต่ก็มาทันรดน้ำสังข์นะ(เปลืองค่าโทรศัพท์คนเป็นห่วง)

สายๆ หน่อย ระหว่างที่รอจะรดน้ำสังข์ สายลมก็เริ่มจะหดหายแล้วละ พวกเราก็เริ่มมองหาโต๊ะเหมาะๆ ที่คิดว่าแดดจะส่องไม่ถึง ประกอบกับจะหนีจากที่นั่งเดิมตอนกินข้าวต้มตอนเช้าเพราะตู้ลำโพงมันหันเข้ามาหาพอดี จะคุยแต่ละทีต้องตะโกนคุยกัน(แล้วก็โดนคนอื่นยึดโต๊ะไปแล้ว)

ตะวันบอกว่านั่งโต๊ะใหม่นี้แหละ แดดจะไม่ส่องทางนี้ บ่ายๆ แดดจะหันไปอีกทาง (จริงๆ แล้วกว่าจะมานั่งตรงนี้ได้ ขยับหนีแดดมาแล้ว 3 ครั้ง แดดก็ส่องตามมาเรื่อยๆ พวกเราไม่ได้เกรงใจโต๊ะอื่นๆ นะ ขยับกันอย่างสนุกสนานมาถึงที่เหมาะๆ แล้วก็จองทั้งหมด 3 โต๊ะ สุดท้ายโดนแดดส่องอยู่ดี เป็นอันว่าเจ้าทฤษฎีคงคำนวณทิศผิด

ตอน 10.00 น. กว่าๆ ตะวัน เอฟ กานต์ ไปบุกครัวเอาข้าว กับข้าว อาหารมื้อเช้า มาตั้งโต๊ะกินกัน(เอ้า พวกเราลุย ยกที่ 2) แล้วบอกว่าให้พวกผู้หญิงนั่งโต๊ะนึง(กินกับ) พวกผู้ชายนั่งอีกโต๊ะนึง(ร่ำสุรากระชับมิตร)?บรรดาสุภาพสตรีทั้งหลายบอกว่าดีมาก รู้จักหน้าที่ ที่เอามาให้กิน(อิอิ) โต๊ะข้างๆ มองพวกเราใหญ่เลย คงคิดว่าพวกนี้ เป็นใคร หิวมาจากไหนหรืออีกทีตายอดตายอยากมาจากไหนนั่นแหละ ไม่สนใจใคร ตั้งหน้าตั้งตา กิน กินและกิน แถมยังคุยเสียงดังอีกต่างหาก โธ่! นานๆ นกกระจอกกับนกกระจิบจะมาเจอกันซะที เม้าท์กันเพลินน่ะสิ (แต่ถึงกระนั้นก็ยังมีที่ว่างเหลือสำหรับอาหารโต๊ะจีน) เมื่อยกที่สองดำเนินมาถึงปลายยก พวกหลงทางมาถึงทันรดน้ำสังข์ จึงรวมพลยกขบวนไปรดน้ำสังข์ อวยพร และถ่ายรูปกับเจ้าบ่าวเจ้าสาว

เพื่อนคนอื่นๆ ที่ค่อยทยอยๆ ตามมาเรื่อยๆ มี ทู ต้อย เอ๋ สุเมธ โก้ แม็ค หลอง โอ(บอกว่าจะกลับมาเรียนคอมพิวเตอร์อีก เราก็เลยบอกว่าจะดูแล ฝากและฝังให้เป็นอย่างดี อิอิ) กช ปู ก็มา และคนอื่นๆ ที่เราอาจตกหล่นไปอีก บรรดาเพื่อนทั้งหลายสละโสดไปหลายรายแล้ว(ชาย/หญิงโสดกำลังจะหมดไปเรื่อยๆ)

ตอนเที่ยงสายลมหายไปเลย นานๆ จะพัดมาให้ชื่นใจสักที อากาศร้อนมาก แต่เพื่อเพื่อนหรือเพื่อตัวเองไม่แน่ใจเหมือนกัน พวกเราสู้ตายจ้า เริ่มยกที่ 3 คืองานเลี้ยงโต๊ะจีน บรรดาสุภาพสตรีบอกว่าไหว สบายมาก ออเดิร์ฟจานแรก ข้าวเกรียบกุ้งวางพรึบหมดภายในพริบตา(จริงๆ นะ) จานที่สองเป็นพวกไส้กรอก สับปะรด ไข่เยี่ยวม้าวางคู่กับขิงดอง เม็ดมะม่วงหิมพานต์ หมึกฝอย จัดมาอย่างสวยงาม หมดอีกแบบยังไม่ทันกระพริบตา จานที่ 3 …4….. ทยอยๆ มาเรื่อยๆอ้อเลยบอกว่า เฮ้ยๆๆ ดูโต๊ะผู้ชายสิ ตอนที่ยังนั่งกันอยู่น้อยคน ออเดิร์ฟจานแรกก็ยังไม่หมด พอมาจานที่สองมา จำนวนคนก็เพิ่มขึ้นๆ แต่ปริมาณอาหารมันยังเหลือเท่าเดิม ต้องพิจารณาโต๊ะเราแล้วละ ใครคนนึงในโต๊ะเลยโพร่งออกมาว่าก็พวกนั้นดื่มแต่เหล้า อาหารพร่องได้ยังไงล่ะ(ฮ่า ฮ่า)นอกจากนี้ยังชี้ให้ดูและบอกว่า แหม! ดูสิ นั่งโต๊ะยังกับตอนเรียน แบ่งกันเป็นฝ่าย พวกฝ่ายดีโต๊ะนึง ฝ่ายเลวอีกโต๊ะนึง(พวกร่ำสุรา) ทุกคนก็เลยพร้อมใจกันหัวเราะ

เอฟบอกว่าเพื่อนๆ โดยส่วนมากรูปร่างยังไม่ค่อยเปลี่ยนแปลงกันเท่าไหร่หรือเปลี่ยนแปลงก็ยังไม่แตกต่างจากเดิมมากนัก ดาวกับปูยังผอมอยู่เหมือนเดิม ยกเว้น ตัวเอฟเอง เส ธง จู ลงพุงกันหมดแล้ว ส่วนมากก็อวบๆ บวมๆ ขึ้นมานิดหน่อย ยังดูสวย หล่อ ดูดีอยู่นะ (หึหึ ชมใครๆ ที่รับชมแล้วกัน)ใครๆ ก็ถามกันว่าเมื่อไหร่อ้อจะมีลูก อ้อบอกว่ายังไม่พร้อม ยังรักชีวิตแบบไม่มีลูกอยู่ ถ้าวันนึงพร้อมขึ้นมาก็คงจะมีได้แต่ตอนนี้ยังไม่พร้อมจ้า (บรรดาคุณพี่ น้า อา ลุง ป้า… ต้องรอก่อน)

กช+ปู มาตอนเที่ยงกว่าๆ ปูมาถึงก็เอาแต่ถามว่าคนนี้ใคร ใคร ใคร และก็ใคร ถามแล้วก็หัวเราะคิกคัก เพราะปูจำใครไม่ค่อยได้ พร้อมทั้งถามว่าเราเจอกันครั้งล่าสุดเมื่อไหร่นะ ต้องเท้าความย้อนอดีตกันนิดหน่อยว่านานแค่ไหน(นานจริงๆ)

ปูจำแขกไม่ได้หรอก ถามว่าเคยเรียนกับเราด้วยเหรอ เรากับดาวช่วยกันยืนยัน ปูก็บอกจำไม่ได้ ไม่คุ้นเลย ส่วนบรรดาภรรยาทั้งหลายของเพื่อนๆ ปูก็ไม่รู้จัก เราก็บอกว่าให้กชอัพเดตข่าวสารให้สิ ระหว่างที่นั่งรถมาด้วยกัน กชบอกว่าไม่รู้เรื่อง พอๆ กันนั่นแหละ อิอิ

ยุทธ(ผอมเหมือนเดิม) ยังคงเป็นขวัญใจของผองเพื่อนที่ทุกคนถามหาอยู่ มางานไหม เป็นอย่างไรบ้าง วันนี้อาสาเป็นตากล้องเก็บภาพบรรยากาศงานให้บรรดาเพื่อนๆ ทุกคนที่มีกล้องต่างก็พร้อมใจกันส่งกล้องให้ถ่าย ที่สำคัญยังคงใช้ให้ทำอะไร(ใช้ง่าย) ขอให้ช่วยอะไรได้ดังใจเพื่อนๆ จริงๆ (ก็พวกเราเป็นเพื่อนกันนี่น่า)

เนิ่นเป็นคุณพ่อลูกหนึ่งของน้องขนมหวาน ลูกสาวที่เป็นขวัญใจของคุณพ่อกำลังน่ารักน่าชัง ตอนมางานบังอรเอากล้องวีดีโอมา คราวนี้ขอแก้ตัวเอากล้องดิจิตอลมาแทน บอกว่าคราวที่แล้วถ่ายได้ไม่เยอะเท่าไหร่ (เนิ่นพึ่งซื้อกล้องใหม่นะ อิๆๆ)

ของชำร่วยตอนรดน้ำสังข์เป็นสบู่ทำเป็นรูปถุงเงินถุงทองสองถุง(เข้าใจเอาเอง) ส่วนของชำร่วยตอนงานเลี้ยงกลางวันเป็นเข็มทิศ พร้อมป้ายชื่อของเจ้าบ่าวและเจ้าสาวส่วนเบญบอกว่าจะมา เงียบหายไปกับสายลม ส่วนนัทโทรติดต่อไม่ได้

เมื่องานเลี้ยงเลิกรา ทุกคนต่างก็ทยอยๆ กันกลับบ้าน งานเลี้ยงและโอกาสดีๆ ที่เพื่อนๆ ได้มาเจอหน้ากันคงทำให้หายคิดถึงกันไปได้บ้าง โอกาสหน้าเพื่อนๆ คงได้มารวมตัวกันแบบนี้อีก ดูจากรูปแล้วกัน ความสุขเกินจะบรรยาย (ภาพหนึ่งภาพแทนคำ/ความหมายได้มากมายจ้า)

ถ้าอ่านแล้วขำ หัวเราะได้เต็มที่นะ อย่าแค่อมยิ้ม


ปราง